ایجاد درد لگن در تمامی سنین به دلایل مختلف ممکن است رخ دهد. روش های مختلفی برای درمان این مشکل وجود دارد. یکی از بهترین روش ها انجام فیزیوتراپی می باشد.
استخوان لگن
یکی از استخوان های محکم در بدن، استخوان لگن می باشد که در قسمت پایه ستون فقرات ما بین پا ها و تنه قرار دارد. استخوان لگن شامل قسمت های زیر است :
- استخوان خاجی
- استخوان دنبالچه
- استخوان بی نام
برخی علل ایجاد درد در ناحیه لگن
دلایل مختلفی برای بروز درد در ناحیه لگن وجود دارد، از جمله :
آرتریت ها
از جمله : آرتریت روماتوئید جوانان، استئوآرتریت، آرتریت پسوریازیس، آرتریت روماتوئید، آرتریت عفونی
آسیب ها
برخی از آسیب ها شامل : بورسیت ، دررفتگی مفصل لگن ، شکستگی استخوان لگن، پارگی لبروم مفصل لگن ، فتق کشاله ران، پیچ خوردگی و رگ به رگ شدن ، التهاب تاندون ها، لوسمی
سایر مشکلات
از جمله : استئومیلیت ، پوکی استخوان ، راشی تیسم ، التهاب روکش مفصل (التهاب غشای سینوویال) ، استئونکروز (مرگ سلول های استخوان)، ضعف تدریجی سر استخوان ران در محصل اتصال ران به لگن
برخی از فشردگی اعصاب شامل : فتق دیسک ، سیاتیک، تنگی کانال نخاع، درد بیرون ران در اثر آسیب عصب ران، التهاب مفصل لگن خاصره ای خاجی
سرطان ها
برخی از سرطان ها شامل : سرطان متاستاز (پخش سرطان در بدن) که به استخوان ها رسیده است و سرطان استخوان بسیاری از مشکلات ذکر شده را می توان با استفاده از روش های مناسب در یک مرکز فیزیوتراپی تحت درمان قرار داد. توجه داشته باشید که انتخاب یک مرکز فیزیوتراپی مطمئن در نتیجه درمان شما تاثیر بسیاری دارد.
علائم درد در لگن
- درد بیمار در هنگام نشستن و یا راه رفتن شدیدتر می شود .
- اگر اعصاب نیز درگیر باشد، ممکن است گزگز کردن و بی حسی نیز در این ناحیه به وجود آید.
- هر چه درد شدید تر باشد بیمار دچار مشکلات بیشتری می شود، به طوری که گاهی ممکن است باعث اختلال در خواب بیمار گردد.
- با توجه به علت ایجاد درد در لگن و شدت آن پزشک شما می تواند با استفاده از فیزیوتراپی اقدام به درمان مشکلات شما نماید .
فیوتراپی لگن
اختلالات کف لگن شامل بی اختیاری مثانه و روده، پرولاپس عضو لگن، درد لگن مزمن، مسائل مربوط به رابطه جنسی و مشکلات تخلیه مثانه و روده می باشد . بارداری و زایمان موجب فشار بیشتری بر بدن ، به ویژه در لگن، کف لگن و ماهیچه های شکمی می شود. فیزیوتراپی می تواند به شما در مدیریت این تغییرات با ارائه ارزیابی، درمان، آموزش، تمرینات مناسب و آماده سازی برای زایمان کمک کند.
فیزیوتراپی می تواند کمک کند:
- تمرین برای کنترل مثانه و کنترل روده
- ارائه ورزش برای به دست آوردن قدرت عضلات
- مشاوره در مورد مراقبت از بدن
- ارزیابی و درمان مشکلات مفاصل و عضلات
- ارزیابی و درمان بافت زخم دردناک، مجاری ادرار و درد در زمان مقاربت جنسی.
درطی فیزیوتراپی لگن از دستگاهایی که دارای تحریک الکتریکی و بیوفیدبک هستند ،استفاده می شود .از دستگاه بیوفیدبک در فیزیوتراپی بیشتر برای بهبود کارایی و تقویت عضلات استفاده می کنند . در طی این روند پروپ در داخل واژن یا مقعد قرار می گیرد و با کمک آن می توان انقباضات عضلات را بررسی و کنترل کرد . با کمک این روش می توان قدرت و عملکرد عضلات را تا حد قابل توجهی بهبود دهیم .
فیزیوتراپی لگن
همانطور که گفته شده ،افزایش سن سبب ضعیف شدن عضلات لگن می شود . به همین منظور دکتر کریمی پور در بهترین مرکز فیزیوتراپی با آموزش تمرینات کگل به افراد به تقویت و کنترل عضلات کمک می کنند . در بیشتر موارد از تمرین کگل بعد از زایمان برای کاهش افتادگی رحمی و همچنین کاهش بی اخیتاری ادرار استفاده می شود .
آرتروز لگن
آرتروز به معنای التهاب مفاصل است. با افزایش سن، غضروف ناحیه لگن فرسوده می شود و فضای میان مفصل ها نیز تحلیل می رود، در نهایت استخوان ها بر روی یکدیگر ساییده شده، و درد و آرتروز لگن در بیمار پدیدار می شود.این درد اغلب به مرور زمان و ی با افزایش فعالیت، شدت پیدا می کند.
علائم و نشانه های آرتروز لگن
– درد نواحی اطراف مفصل لگن
– درد در ناحیه کشاله ران، ران و یا باسن
– سفتی مفصل ران، به طوری که راه رفتن و یا خم شدن را برای فرد دشوار می سازد
– شنیده شدن صدای ساییدگی استخوان ها
– کاهش دامنه حرکاتی مفصل لگن
– دردی که با انجام فعالیت شدت پیدا می کند
آرتروز لگن از جمله بیماری هایی است که با سن رابطه مستقیمی دارد، پس می توان گفت که افزایش سن، یکی از علل ابتلا به این نوع آرتروز می باشد، و به ندرت در افراد زیر 40 سال دیده می شود.
چاقی و افزایش وزن، یکی دیگر از علل ابتلا به آرتروز لگن است.
تشخیص آرتروز لگن
جهت تشخیص آرتروز لگن، پزشک به بررسی سوابق پزشکی بیمار و وجود هر گونه درد قبلی در این ناحیه می پردازد. معاینات بالینی و فیزیکی، میزان التهاب، درد و یا مشکلات راه رفتن را مشخص می کند. عکس برداری و یا اشعه ایکس، نیز به تشخیص آرتروز لگن کمک می کند.
درمان آرتروز لگن
روش های جراحی و غیر جراحی، در درمان آتروز لگن استفاده می شوند.
در درمان غیر جراحی، داروهای ضد التهابی مانند ایبوبروفن، تجویز می شود. فیزیوتراپی و تمرینات کششی، به افزایش قوا و توان عضلات این ناحیه کمک می کند. استفاده از واکر نیز به منظور تسهیل راه رفتن فرد، از جمله روش های غیر جراحی می باشد.
در صورتی که روش های غیر جراحی کمکی به بهبود درد فرد نکند، روش های جراحی آغاز می شود. از جمله:
• تعویض کامل مفصل لگن
• استئوتومی. این شیوه در مواردی که فرد درد شدیدی ندارد، بیشتر استفاده می شود. در این روش، قسمتی از استخوان بریده می شود و سپس هم طراز می گردد تا فشار از مفصل لگن برداشته شود.
• جراحی بازسازی مفصل لگن
هزینه فیزیوتراپی لگن
بیشتر افراد بنا بر دلایلی، قبل از مراجعه به فیزیوتراپیست در رابطه با تعرفه ها و هزینه فیزیوتراپی از پزشک خود سوال می پرسند . در پاسخ به این افراد باید یاد آور شد که قیمت و تعرفه های فیزیوتراپی لگن با توجه به خدمات و جلسات استفاده شده متفاوت است . همچنین در مواردی فیزیوتراپی بیش از یک اندام تجویز می گردد به طور مثال فیزیوتراپی لگن و اندام های تحتانی چپ با یکدیگر استفاده می شود ،در این موارد نیز هزینه افزایش می یابد . خوشبتانه هزینه فیزوتراپی تحت پوشش بیمه می باشد و افراد می توانند با استفاده از بیمه تکمیلی از خدمات فیزیوتراپی برای بهبود عملکرد عضلات خود استفاده کنند .
فیزیوتراپی بعد از جراحی
همواره پیشرفت علم سعی دارد که درد و رنج بیماران را بکاهد و وضعیت توانایی بیماران را بهبود دهد. همچنین هدف اصلی فیزیوتراپی بازیابی توانایی فعالیت های بیمار و استقلال در زندگی روزمره اش می باشد. فیزیوتراپی در بسیاری از جراحی ها، مخصوصا در جراحی های تعویض مفصل یا جراحی هایی که با مفصل سروکار دارند، نقش بزرگی دارد. فیزیوتراپی بعد از عمل جراحی باعث افزایش توانایی بیمار می شود. بدیهی است که تمرینات و فعالیت های فیزیوتراپی پیشنهادی، متناسب با نوع جراحی می باشد، که ممکن است در برخی موارد فیزیوتراپی کوتاه مدت باعث بهبودی بیمار شود و در برخی مواقع به فیزیوتراپی دراز مدت نیاز باشد .
شایان ذکر است که فیزیوتراپی قبل از عمل نیز بسیار مهم است، چرا که در برخی موارد بیمار درد زیادی کشیده یا اینکه بیماری باعث ساییده شدن مفصل شده است. فیزیوتراپی قبل از انجام عمل باعث می شود که عضلات قوتی تر شده و توانایی تحمل جراحی و وجود مفصل مصنوعی (پروتز) را افزایش می دهد. لذا ممکن است لازم باشد چند جلسه فیزیوتراپی قبل از عمل برای بیمار انجام شود.
در کل فیزیوتراپی پس از عمل باعث کوتاهی دوران نقاهت عمل می شود. همچنین فیزیوتراپی از ایجاد خشکی مفصل پس از عمل کاسته و به انعطاف پذیری مفصل کمک فراوانی می کند. پس از عمل بیمار یک سبک زندگی جدیدی را آغاز خواهد کرد، که فیزیوتراپی کمک فراوانی به وفق دادن بیمار به شرایط فعلی می نماید. همچنین کمک می نماید که بیمار پس از عمل جراحی شانس بیشتری برای موفقیت عمل داشته باشد. بیمار پس از انجام عمل به مراکز فیزیوتراپی مراجعه می کند و فیزیوتراپ با در نظر گرفتن تمرین های مشخصی یک برنامه روزمره برای بیمار تعیین می کند. هر قدر بیمار تمرین های روزمره خود را بهتر انجام دهد به بازیابی توان خود کمک کرده است. در حقیقت بیمار باید تا حد امکان برنامه ورزشی خود را انجام دهد تا به نتیجه مطلوب پس از عمل برسد.
در کل هدف از انجام فیزیوتراپی موارد زیر می باشند:
- استقلال در راه رفتن و عدم استفاده از عصا یا هر وسیله کمکی دیگر.
- افزایش توانایی بیمار و سهولت انقباض و انبساط عضلات بدن.
- جلوگیری از تحلیل رفتن نیروی عضلات.
- کنترل تورم و درد پس از انجام عمل.
- افزایش دامنه حرکت عضو عمل شده و آسیب دیده.
